Vandaag gaan we naar Robbeneiland, het eiland waar Nelson Mandela lang gevangen zat. Maar waar moeten we zijn? In de haven aangekomen staan overal borden, het kan niet missen. Er zijn verschillende aanbieders van de overtocht naar Robbeneiland. Ons Bed and Breakfast adviseerde ons welke we moesten nemen. We boeken tevoren online de overtocht en een rondrit op het eiland; dat scheelt wachttijd in de haven en het voor
komt dat we misschien helemaal niet mee kunnen. De boot vaart stipt op tijd, dus zorg dat je niet te laat komt.
Kippenvel
We stappen op de catamaran achtige boot en ‘steken van wal’. Kaapstad wordt kleiner, we krijgen een steeds mooier zicht op de Tafelberg. De lucht is blauw en zelfs de zee is donkerblauw. Je zou verwachten grijs, maar nee, echt blauw. Na een half uur varen zien we op de kade een grote poort. Bekend van de beelden van Mandela. Ik krijg kippenvel als ik aan wal ga. Dit is het eiland dat zo bekend is, hier heeft Mandela zo lang gevangen gezeten. Het is zo’n klein stukje van Kaapstad af, maar je kunt er niet af. De stroming rond de Zuidkaap is te sterk en er zwemmen haaien. Het voelt wel heel bijzonder om hier te lopen.
Rondtour
Ik stap in de bus die ons over het eiland rond rijdt. De bus is oud en rammelt aan alle kanten. In de 45 minuten dat we al hobbelend in de bus het eiland verkennen zien we de oude huizen van de bewakers. Eigenlijk niet veel bijzonders, recht toe recht aan. We komen langs een kiezelstrand en een broedgebied voor watervogels. Daar mogen geen toeristen komen. We zien wat bokken, maar wat vooral opvalt zijn de vele watervogels. Op sommige plaatsen stopt de bus en kunnen we foto’s maken. Als we terugkomen gaan we de gevangenis bekijken. We hebben echter niet veel tijd meer.
De gevangenis
Binnen de muren van de gevangenis zie ik een kale en dorre omgeving. Hier en daar zie ik een yucca en een vetplant. Een ex-gevangene geeft de rondleiding. Deze man zat vast door zijn lidmaatschap van het ANC. Hij vertelt over de martelingen en het leven op het eiland. Ik word er stil van, zo confronterend. Het verleden komt wel heel dichtbij. We lopen door naar de cel van Mandela. 
Het is een cel van, ongeveer twee bij twee meter, zo ingeschat. Een klein raampje, een matras en een tafeltje, dat is alles. Geen eigen sanitair. Ik wil nog wel langer rondkijken, maar de boot vertrekt. Misschien had ik de bustour moeten laten zitten. Ik wil je adviseren om je goed te laten rondleiden in de gevangenis en hier echt de tijd voor te nemen.
Volgende week gaan we walvissen spotten op de Cape Point en de Tafelberg op.
Welke souvenirs mogen mee terug?
Bekijk het op de Douane Reizenapp
