Jesse reist voor haar studie, haar minor, naar Sri Lanka. Zij gaat er 4 weken Engelse les geven op basisscholen. Ze verblijft samen met een studiegenootje in een gastgezin in Anuradhapura.
Jesse vertelt: “Elke dag als we klaar zijn met lesgeven, zitten we in de tuin te relaxen. De moeder van het gastgezin zet dan thee en met elkaar bespreken we de dag. We leren veel over het leven in Sri Lanka en zij leren over ons leven in Nederland.
Nietmachine in Sri lanka?
We zitten dan bovenop een grote houten tafel. Hij is al oud. Door de afwisseling van regen en hitte is het hout gebarsten en zitten er grote gleuven in. Uit respect voor de cultuur in Sri Lanka dragen we lange broeken. Op een middag zitten we weer op de tafel thee te drinken. Ineens voelt het alsof ik een nietje uit een nietmachine in mijn knieholte krijg. Het zal wel een splinter zijn dacht ik. Toch maar even kijken, voordat het gaat ontsteken. Het zijn inderdaad 2 rode puntjes in mijn been, alsof er een nietje in zit, maar dat zit er niet in. Ook zie ik geen splinter. Ik heb pijn en de plek jeukt, alsof er met naalden in wordt gestoken. Ik laat het aan de moeder van het gastgezin zien. Zij wimpelt het weg. “Heeft het wel vaker gezien, gaat vanzelf over.”
Ik bel toch maar even mijn reisverzekering, want ik laat er liever wel even naar kijken. Zij adviseren mij om de lokale adviezen op te volgen.
In de tuk tuk naar het ziekenhuis
Ik laat een tuk tuk stoppen en rijd samen met mijn studiegenootje naar een ‘private hospital’. De dokter spreekt geen Engels, dus de tuk tuk driver vertaalt wat het probleem is. De rode plek zag er niet goed uit. Ik krijg pijnstillers en anti-allergie medicatie. Ik zie het even aan. Maar een paar weken later wordt de plek groter en hij jeukt ook. Ik ga met een tuk tuk naar een ander ziekenhuis. De kamer van 4 bij 2 meter is wachtkamer, apotheek en spreekkamer in één. Daar hoor ik van de Engels sprekende dokter dat het een spinnenbeet is en ik heel allergische reageer. Ik krijg nog meer allergiepillen mee. Het is inmiddels al laat en we hebben trek. De tuk tuk chauffeur neemt ons mee naar zijn huis waar we eten krijgen.
Oma heeft zelfgemaakte crèmes die ze op de plek smeert. Dat helpt echter niet, ik word alleen maar lek gebeten door alle muggen die er rondvliegen. Hier is dan geen malaria, maar de denguemug zit er wel. De tuk tuk rijder wil niet meer terug rijden naar ons gastgezin. Als het donker wordt komen de olifanten uit het bos en dat vindt hij te gevaarlijk. We nemen de bus terug en moeten nog wel een stuk lopen in het olifantengebied. Gelukkig komen we weer veilig aan bij het gastgezin. Mijn been is gelukkig weer helemaal genezen, maar ongemakkelijk was het wel.”
Tip voor de reis:
Zorg altijd voor een goede reisverzekering en overweeg een hepatitis B vaccinatie, voor het geval je medische hulp in het buitenland nodig hebt.