Beren op de weg

Auteur:
Wilbert van Haneghem
Wilbert van Haneghem
Wilbert van Haneghem is purser bij luchtvaartmaatschappij KLM, reist privé veel en is freelance schrijver. Het liefst combineert hij dit door te schrijven over zijn reisavonturen; in blogs en in boeken. Op een inspiratiemeeting van GGDReisvaccinaties in 2018 sprak hij hoe je van een belevenis een blog maakt. Wilbert blogt over zijn reisbelevenissen uit meer dan 110 landen.
Header illustratie

Wilbert vervolgt zijn paardrijtour in de Kaukasus met begeleider Vugar. Die blaast op een  fluitje nadat zij de afdruk van een grote berenpoot tegenkwamen.

Filmsterren

De paardenfluisteraar fluit vrolijk verder en ik herken het als de filmtune van The Godfather. Ik neurie mee en we praten uitgebreid over zijn favoriete films en filmsterren. Al Pacino is zijn grote held. Die maffiafilm zag hij al tientallen keren. Het ligt op het puntje van mijn tong om te zeggen dat het niet bepaald een ‘paardvriendelijke’ film is, maar ik houd me in. Ook bewondert hij Sophia Loren en Elisabeth Taylor. Ik vraag me af wanneer hij voor het laatst een film zag. Gelukkig somt hij dan de meer hedendaagse filmsterren zoals Charlize Theron, Nicole Kidman en Tom Cruise op.

Deadly snake

Vuqar begeleidt nog steeds vrolijk kletsend zijn paard. Wanneer we na vier uur rijden op de terugweg zijn schrikt hij plotseling. Hij springt achteruit. Ik schrik van zijn reactie, maar gelukkig blijft paard Cahar rustig. Met grote ogen volg ik een zilverkleurige slang die op enkele centimeters van Vuqars voeten sloom de bosjes in gaat. Nu is mijn begeleider stil, voor het eerst in lange tijd. Zijn gezicht is verstard. Ik vraag of het dezelfde is als ik omschreef van de foto die ik de avond ervoor zag. ‘Yes. Deadly. Very close.’ Wat zou er gebeurd zijn als het paard van schrik op hol sloeg, met mij erop? Of dat Vuqar zou zijn gebeten, want dan moest hij een tijd stil blijven liggen, wachten op eventuele lichamelijke reacties. Wat had ik dan gedaan? Geen idee hoe ik met of zonder paard het dorp had teruggevonden. En een EHBO-kitje hebben we hier ook niet. Had ik toch dat uitzuigpompje moeten kopen? Gelukkig heeft zijn telefoon wel bereik, dus we hadden alarm kunnen slaan. Maar dat blijkt niet nodig. Het is wel uitkijken hier.

Linke Lada

Een dag later loop ik als filmster John Wayne wijdbeens van de spierpijn door Seki, gelukkig helpt de crème die ik wél meenam goed. Achter mij rijdt een auto met horten en stoten. Ik zie dat het slingerend op mij af komt. De Lada wordt bestuurd door een kind dat op schoot zit bij zijn vader. Snel pak ik mijn telefoon en maak er een foto van. Eerst een ontmoeting met een slang, nu bijna aangereden. Ik heb een kop koffie nodig!

Achtervolgd door de beer

Een paar dagen later bezoek ik in Tbilisi het ‘Museum of Georgia’ met een expositie over de biodiversiteit in de Kaukasus landen. Ik zie veel foto’s en opgezette beesten. Van de beer en het everzwijn beluister ik hun geluiden. Ik weet het zeker: ik hoorde dit ook tijdens mijn paardenrit, maar was het nou die beer of dat zwijn?

In de collectie ‘slangen op sterk water’ zie ik ‘mijn slang’ niet terug. Nee, natuurlijk niet, die schuifelt nog lekker rond in de bergen. Later die week, alsof het me achtervolgt, hangt bij het pension waar ik in het bergdorp Mestia logeer, een berevel naast de voordeur…. In het centrum staat een opgezette beer op een muurtje… Word ik in de maling genomen?

Vleermuizen bij bird’s cave

Ik reis door naar Armenië. Daar maak ik een dagtrip vanuit hoofdstad Yerevan naar een aantal kloosters en een grot. De touroperator heet One Way Tour. De ironie van deze naam ontgaat me niet, weten zij meer dan ik? Ik wil wel heelhuids terugkomen. Het verkeer is in de drie Kaukasuslanden overal even uitdagend. Al rijdt onze chauffeur relatief netjes, het ligt natuurlijk altijd aan die ander. We komen aan bij bird’s cave. Daar  vliegen honderden vogels bij de ingang van de grot. Die naam klopt in elk geval. Maar zie ik nou slapende vleermuizen tegen de wand? Daar heb ik het niet zo op, het gevaar op rabiës is groot met die beesten. Maar het blijken de nesten van zwaluwen te zijn. Ik vraag of er vleermuizen zijn. ‘Ja hoor’, enthousiast laat een medewerker een foto op zijn telefoon zien van een bezoeker met een flink formaat vleermuis op haar schouders. 'Maar nu zijn ze er niet, in de vruchtbare periode gaan ze naar een andere grot. Ze keren later terug met de kleintjes op de rug.’ Gelukkig.

De meimaand is in elk geval geen vleermuismaand, althans niet daar.

Volgende keer bezoekt Wilbert een Kuuroord waar een luchtje aan zit. Hoe dit afloopt? Volg de blogs van GGDreisvaccinaties elke vrijdag.

Tip van Dirk:

  • Neem een EHBO-setje mee als je bijzondere sporten gaat doen
  • Zorg voor een goede reisverzekering
  • Download de app GGDreistmee voor tips ‘Wat te doen’ als er iets gebeurt is.
Afbeelding

Maak nu een afspraak

Ga jij op reis? Zoek op deze GGD website welke vaccinaties je nodig hebt en welke maatregelen je verder kunt treffen.